نوار خطر که بعضا با عنوان نوار خطر زرد و یا نوار هشدار دهنده هم شناخته می شود ، امروزه به عنوان یکی از ملزومات لاینفک برای پروژهای راهسازی ، لوله گذاری ، کابل کشی و ... محسوب می شود.اصولاً نوار های خطر که با نام های نوار "هشدار دهنده" و "نوار زرد" نیز در بازار نامگذاری و قابل شناسایی هستند توسط دو نوع مواد پایه پلی اتیلن و پی وی سی (PVC) قابل تولید و عرضه هستند که در کشور ما عموماً بر پایه پلی اتیلن تولید می گردد.نوع مواد مصرفی در تولید و فناوری بکارگرفته شده در خط تولید، کیفیت نهایی محصول را رقم می زند که با توجه به رده کیفی محصولات ،به ترتیب ممتاز،درجه یک ،درجه دو و درجه سه نامگذاری میگردند.
نوار خطر و نوار هشدار دهنده در دسته های مختلف طبقه بندی می شوند:
بعنوان مثال : نوارهای حریم بندی فضاهای سبز شهری، در اکثر موارد جهت جلوگیری از تردد و نگهداری بهینه محیط و فضای سبز قبل از شکل گیری گیاهان و یا فضا سازی مناسب استفاده می گردد.در صورتیکه نوارهای حریم بندی صحنه جرم جهت جلوگیری از تردد و ورود به فضاهای حادثه خیز مورد استفاده قرار می گیرند.این نوع از نوارهای اخطار با توجه به نوع کاربرد نیاز مبرم به ماندگاری بالا و کیفیت و کنترل شده آزمایشگاهی ندارند زیرا مدت استفاده و بهره برداری از این نوع نوارها به صورت میانگین حدود 15 الی 30 روز می باشد.
این دسته از نوار خطر، عملکرد کاملاً متفاوتی نسبت به دسته اول دارند.از این دسته نوارها جهت شناسایی لوله گذاری ها و کابل گذاری و هرگونه تاسیسات زیرزمینی در حین حفاری های بعد از کارگذاری استفاده می شود.در این مورد زمانیکه تاسیسات در زیرزمین جایگذاری و نصب می گردند با فاصله حدود 30 سانت بالاتر از تاسیسات، نوارهای خطر دفن می گردند و تا سطح زمین خاکریزی انجام می گردد. هدف از اینکار جلوگیری از تخریب تاسیسات در حفاری های آتی می باشد.در این نوع از نوارهای خطر با توجه به نوع کاربرد،ماندگاری بالا و کیفیت کنترل شده آزمایشگاهی جهت استفاده بهینه در دوران بهره برداری از تاسیسات حائز اهمیت می باشد.
نوار خطر معمولا با رنگ زمینه روشن و نوشته های درشت و خوانا و یا خطوط اوریب می باشد . و بر اساس استاندارد OSHA ترکیب رنگ ها و مفهوم آن ها به شرح ذیل است.